فشار خون بالا و پرفشاری خون زمانی رخ می‌دهد که خون با نیروی زیادی به دیواره رگ‌ها فشار وارد می‌کند. این حالت احتمال بروز حمله قلبی یا سکته مغزی را افزایش می‌دهد و همچنان یکی از علل اصلی مرگ‌ومیر در جهان به‌شمار می‌رود. مطالعه‌ای گسترده که در نشریه تخصصی هایپِرتِنشِن/ Hypertension وابسته به انجمن قلب آمریکا منتشر شده، هشدار می‌دهد زندگی با درد مزمن می‌تواند خطر ابتلا به فشارخون بالا را به طور چشمگیری افزایش دهد. این پژوهش که روی داده‌های ۲۰۶ هزار و ۹۶۳ بزرگسال در بریتانیا انجام شده، نشان می‌دهد گستردگی، مدت و محل درد همگی در این خطر نقش دارند. پژوهش‌های پیشین نشان داده بود که درد مزمن اسکلتی‌عضلانی، درد در ناحیه لگن، زانو، کمر یا گردن و شانه که دست‌کم سه ماه ادامه یابد، شایع‌ترین شکل درد مزمن است. پژوهشگران در این مطالعه بررسی کردند که چگونه نوع و پراکندگی این درد در بدن با ایجاد فشارخون بالا مرتبط است. یافته‌های کلیدی: درد گسترده، خطر بزرگ‌تر پس از دوره پیگیری متوسط ۱۳.۵ ساله، الگوهای واضحی مشاهده شد: افراد مبتلا به درد مزمن گسترده (در چندین ناحیه بدن) ۷۵ درصد بیشتر از افراد بدون درد در معرض خطر فشار خون بالا قرار داشتند؛ درد مزمن محدود به یک ناحیه با ۲۰ درصد و درد کوتاه‌مدت با ۱۰ درصد افزایش خطر همراه بود؛ در میان دردهای موضعی، درد مزمن شکمی با ۴۳ درصد و سردرد مزمن با ۲۲ درصد افزایش خطر، بیشترین نقش را داشتند. حلقه واسط: افسردگی و التهاب این مطالعه برای نخستین‌بار نشان داد که بخشی از این ارتباط از طریق افسردگی و التهاب توجیه می‌شود. جیل پِل (Jill Pell)، سرپرست این پژوهش و استاد دانشگاه گلاسگو توضیح می‌دهد: درد مزمن، احتمال ابتلا به افسردگی را افزایش می‌دهد و افسردگی نیز به نوبه خود یک عامل خطر شناخته‌شده برای فشار خون بالاست. این یافته بر اهمیت شناسایی و درمان افسردگی در کنار مدیریت درد تأکید می‌کند. هشدار درباره مسکن‌ها متخصصان هشدار می‌دهند که مدیریت درد باید با ملاحظات قلبی‌عروقی همراه باشد. دکتر دانیِل جونز (Daniel W. Jones) از نویسندگان راهنمای فشارخون انجمن قلب آمریکا می‌گوید: داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن که معمولاً برای درد تجویز می‌شوند، خود می‌توانند فشار خون را افزایش دهند؛ بنابراین درمان درد باید با نظارت بر فشارخون همراه باشد. محدودیت‌های مطالعه این تحقیق عمدتاً روی جمعیت میانسال سفیدپوست بریتانیایی متمرکز بوده و تعمیم آن به گروه‌های سنی، نژادی و جغرافیایی دیگر نیازمند پژوهش‌های بیشتر است. همچنین ارزیابی درد بر اساس گزارش شخصی افراد بوده است. جمع‌بندی و پیام کلیدی یافته‌ها نشان می‌دهد درد مزمن نباید تنها به عنوان یک علامت مجزا در نظر گرفته شود، بلکه به‌عنوان یک عامل خطر اصلاح‌پذیر برای فشارخون بالا باید جدی گرفته شود. رویکرد جامع‌تری که هم‌زمان درد، سلامت روان و التهاب را مدیریت کند، می‌تواند نقش مهمی در پیشگیری از بیماری‌های قلبی‌عروقی ایفا کند. این پژوهش بر لزوم همکاری نزدیک‌تر بین متخصصان درد و متخصصان قلب تأکید می‌ورزد.