به گزارش "ورزش سه" گفت و گو با علیرضا منصوریان باید با لیبل سرمربی فعلی ذوب‌آهن انجام می‌شد اما شاید رازهای اصلی مربوط به زمانی است که او هدایت تیم استقلال را بر عهده داشت. اما آنچه که بین ما گذشت گریزهای کوتاه و بلند به گذشته و بازگشت به امروز و صحبت از آینده بود. منصوریان البته حرف‌های بسیاری در دل دارد اما ما تنها تا جایی که امکانش را داشت مجاز به پرسیدن سوال بودیم.  بنابراین شاید خیلی از حرف‌ها ماند برای یک زمان دیگر.

* زاینده‌رود پُر از آب است، زندگی در اصفهان جریان دارد و فضا، فضای زیبا و خوشحال کننده‌ای است، اما دیدن شما در این شهر و مسیری که برای آمدن به اصفهان طی کردید و در حالی که درآستانه شروع فصل جدید و کار دوباره با ذوب‌آهن هستید، شاید برای ما عجیب بود؛ چه اتفاقاتی افتاد که شما دوباره سر از اصفهان درآوردید؟

اتفاق خوبی است که زاینده رود دو بار در طول سال آب دارد؛ قبل از اینکه مصاحبه‌ام را آغاز کنم، امیدوار هستم رودخانه این شهر و همچنین اهواز که از وسط شهر عبور می‌کند، همیشه جریان داشته باشند.

* از چه زمانی برای بازی فوتبال به اصفهان آمدید؟

از سال ۶۹ با تیم‌های ملی سالنی و ارتش، پارس خودرو، فجر سپاه و ... مدام به اصفهان رفت و آمد داشتم؛ با آموزشگاه‌های کشور یکی، دو بار به اصفهان آمدم و همیشه فقط یک ۴۸ ساعت از اصفهان به یاد داشتم؛ وقتی به اصفهان آمدم، شهر برای من متفاوت شد چون شهری را انتخاب کردم که خیلی دوست داشتم جاذبه‌های آن را پیدا کنم.

* تا زمانی که شما به ذوب‌آهن رفتید، تقریبا هیچ خبری از شما نبود؛ پس از جدایی از استقلال حدود ۱۵ ماه سکوت عجیبی داشتید و این مسئله شبیه روزه سکوت برای شما بود؛ برای آدمی که انرژی زیادی دارد و در ذات خود پُرهیاهو است؛ شما آدمی هستید که این شلوغی و انرژی را دوست دارید؛ چه اتفاقی افتاد؟

برادرم یک پرسپولیسی افراطی است

* شما استادیوم برو هم بودید؟

بله؛ از سن ۱۱ سالگی به استادیوم رفتم؛ اولین بازی‌ای هم که به ورزشگاه رفتم، پرویزخان مظلومی تک گل استقلال را زد؛ همان یک- پا دو پای معروف، سانتر آقای نعلچگر و ضربه سر پرویزخان که منجر به گل شد؛ برای من خیلی جالب بود که جمعیت چطور تا کنار خط نشستند و خیلی راحت هم به خانه‌هایشان رفتند؛ آنقدر فرهنگ ما در آن زمان خوب بود؛ با این مسیر پیش رفتم و برای خودم طراحی پیراهن کردم؛ من در همان جام جهانی ۷۸ دو قهرمان دیگر داشتم؛ یکی از آنها ابراهیم قاسمپور بود که هنوز هم ایشان را دوست دارم؛ این افتخار را داشتم که یک ماه در امارات کنارشان بازی کردم و دیگری علی آقا پروین که با وجود پرسپولیسی نبودنم، قهرمان من بود؛ این افراد را دنبال می‌کردم و با این مسیر پیش می‌رفتم.

* استقلال در دهه ۶۰ هافبک‌های خیلی خوبی مثل شاهرخ بیانی، جعفر مختاری‌فر، امیر قلعه‌نویی، بهتاش فریبا و ... را داشت.

خیلی خوب بودند؛ بخاطر آقا بهتاش دو سال در زمین خاکی امامزاده معصوم در منطقه میلان، هوا که تاریک می‌شد، نور مغازه‌داران به زمین می‌افتاد و من بخاطر آقا بهتاش دو سال در آن زمین ضربه بیرون پا را تمرین کردم؛ نمی‌گویم از ایشان بهتر بیرون پا می‌زدم چون بعدا فیلمی دیدم که فهمیدم آقا بهتاش از ۶۰ متری هم بیرون پا می‌زند.

* برسیم به استقلال و آن ماجرای شکست عشقی.

زمانی که من مربیگری را شروع کردم یک هدفی را دنبال می کردم، در کمپ ناصرخان حجازی دیدم 5 هزار نفر با گل و بنر و... منتظر ما هستند. ما رفتیم آنجا و اواخر یه طوی شده بود که این احساس به من دست می داد آن جمعیت که کمک کردند به استقلال برسم، کم کم کم شدند و فضا عوض شد. تاریخ ما نشان داد که حتی در روزهای خوب هم حال ما خوب نیست. یک روز به محمد خرمگاه گفتم «تنها شدیم ممد.» این دو هفته آخرمان است. از استقلال جدا شدیم و حالم خیلی بد بود.

جدایی ام از استقلال مثل شکست عشقی بود

* آن زمان از رسانه ها هم خیلی دور بودید.

من مجبور شدم انقدر حالم بد بود 25 روز بروم هامبورگ، رفتم وحید هاشمیان و مهدی را هم دیدم، برگشتم تا احوالم میزان شود. برگشتم دیدم احوالاتم میزان نیست و رفتم دوباره 25 روز دوباره ماندم.

آنقدر ناراحت بودم که به آلمان پناه بردم

فضا را باید ببینیم هرکسی چطور تعریف می کند. من هیاهو را در نفت و تیم امید و... داشتم، اما وقتی شما به کانون توجه می روید، هم تحت فشارید هم زندگی می کنید. دیگر خودتان نیستید و باید منتظر باشید ببینید مردم از پشت عینک چطور شما را می بینند. شاید سطح اول جامعه ست یا پایین ترین سطح جامعه است، شماباید مثل آن چیزی که از پشت عینکش می بیند رفتار کنی. من وقتی از هیاهو دور شدم، دغدغه ای نداشتم چون جایگاهم تکان نخورده بود. چون دوران فوتبالم بد نکاشته بودم که الان بد درو کنم. اما از اهدافم دور شده بودم.

* اهداف چه چیزی بود؟

من از صفر شروع کردم و از کارگری مربیگری شروع کردم، تا جای که رسما به عنوان دستیار کنار آقای قطبی بودم، به من گفت باید شیشه آب جمع کنی، لباس جمع کنی، باهم خوشحال می شویم، باهم ناراحت می شویم و... . تا جایی که یک روز من شیشه آب جمع می کردم جواد نکونام و سیدجلال خیلی ناراحت شدند. من 3-4 سال سرمربی تیم امید بودم، اما در تیم آقای کی روش دستیار گروه آنالیز بودم که می شدم دستیار شماره پنجم. قبول کرده بودم که باید یاد بگیرم، ممنون مربیانی هستم که برایم زحمت کشیدند و ممنون مربیانی هستم که در زمان مربیگری به من کمک کردند. سعی می کردم پرویز دهداری، امیر قلعه نویی و... را مرور می کردم ببینم چه چیزی به من یاد دادند. من برای خودم هدف تعریف کردم چون ماجراجو و رویاپرداز هستم، هرچیزی را که می خواهم در ذهنم تصور می کنم و عقب نشینی هم نمی کنم.

شروع عجیب علی منصوریان در عرصه مربیگری

بعد از موفقیت در نفت من حس کردم استقلال می تواند پایگاه خوبی باشد برای رسیدن به اهدافم. من به آقای افشارزاده هم گفتم ما سال اول قهرمان نمی شویم، سال دوم قهرمان جام حذفی می شویم، سال سوم قهرمان لیگ می شویم و بعد می رویم برای قهرمان آسیا. اما ما به آن نقطه نرسیدیم اما ممنونم از باشگاه استقلال چون هویتم برای استقلال است.

* در آن بازی آخر حتی امیر قلعه نویی هم حضور داشت، کسی که آخرین فصل خیلی خوب از استقلال جدا نشد. بحث من همان بحث احترام است.

نسل و دهه عوض شده است، بهمن 73 من آمدم استقلال، اصلافضای سکوهای ما متفاوت بود. یک داستان دیگری در سطح جامعه مسلط بود که انتقال پیدا می کرد به استقلال. کیفیت زندگی ما در سطح اول جامعه نمی توانید بگویید سطح استادیوم ما از این متفاوت است. اصلا امروز فرقی نمی کند در خیابان هم ببینید ما کم حوصله و کم صبریم و شبیه کشورهای شرق آسیا می شویم. بحث خودم نیست، در استادیوم هم همینطور هستیم. یک روز ناصرخان سرمربی ماشین سازی بود، ما با ماشین سازی بازی داشتیم، اصلا انگار کلاس درس بود. ما آن بازی را با 2 گل من بردیم اما خدایی نکرده نه توهینی نه بی ادبی ای که ناصرخان آمده مقابل تیم سابقش... اگر بخواهیم فضای فرهنگی فوتبال ما درست شود، مینیمم یک دهه کار دارد. باید از تهران هم شروع کنیم تا انتقال پیدا کند به دیگر شهرها.

ممنون هوادار استقلالم اما محبوب پرسپولیسی ها هم هستم

فضای مجازی دست بچه 12 ساله افتاده

منصوریان : مسی فحش خانواده را جزو سوغات ایران می داند

وقتی ما ذوب‌آهن را تحویل گرفتیم، خیلی بیشتر به لحاظر روحی مریض بود تا از نظر فنی؛ وقتی شما از نظر روحی شرایط مناسبی نداشته باشید، عضلات شما نیز به این مسائل متصل می‌شود و شما از فرم ایده‌آل خارج می‌شوید؛ در آن زمان خیلی خوش‌شانس بودیم که تیم ملی ۵۰ روز به ما تعطیلی داد و جام ملت‌های آسیا برای ما خیلی خوب بود؛ ۵ روز تمرینات را تعطیل کردیم و پس از آن ۴۵ روز با کار علمی و خوب تمرینات و آماده‌سازی را پیش بردیم؛ خیلی به بچه‌های تیم سخت گذشت و اذیت شدند؛ خودم این موضوع را فهمیدم؛ من فشرده کار می‌کنم و همیشه می‌گویم اتوبوس تمرین من در حال حرکت است و اگر جا ماندید، دیگر نمی‌توانید سوار شوید.

دقیقا شرایط الان با آن زمان یکی است؛ کار سختی داریم و این موضوع را به بازیکنانم گفتم؛ ما باید ترسیم‌سازی بزرگ بودن را بین بازیکنان داشته باشیم؛ شخصیت بچه‌ها را جابجا کنیم و باید قبول کنند دیگر دارند بزرگ می‌شوند؛ اگر می‌خواهند بازیکن بزرگ و گران قیمتی شوند، این تورنمنت آماده است؛ این بازی‌ها را رد کنید و قیمت خود را از ۲۰۰ میلیون تا ۲ میلیارد تومان، به ۲ تا ۲۰ میلیارد تومان تبدیل کنید و لژیونر شوید؛ مثل سایر بازیکنان بزرگ؛ دیگر بهتر از این تورنمنت سراغ نداریم که بخواهیم کانون توجه آسیا را به خودمان جلب کنیم.

* شما با اغلب ستاره‌های کنونی فوتبال ایران در نفت تهران، استقلال، ذوب‌آهن، تیم ملی امید و ... کار کردید؛ آن دو سالی که بحث یارگیری بین استقلال و پرسپولیس داغ بود و شما به اردوی تیم ملی رفتید و با وحید امیری هم روبوسی کردید، اما او به پرسپولیس رفت؛ دقیقا چه اتفاقی افتاد؟

بازیکنان آینده دارند و اولویت آینده‌شان مسائل مالی است تا خانواده را پشتیبانی کنند؛ نمی‌دانم تا قبل از آن چه شرایطی وجود داشت ولی فضای آبی یا قرمز برای وحید امیری وجود نداشت؛ او بازیکنی سطح بالا از نظر اخلاقی و فنی بود؛ فوق‌العاده خوب است و خیلی دوست داشتم به استقلال بیاید، اما عدد و ارقامی که پرسپولیس به او می‌داد، با مبلغی که ما می‌خواستیم به وحید امیری بدهیم، خیلی تفاوت داشت؛ در مرحله آخر به او گفتم خودت انتخاب کن و هر انتخابی که خارج از مسائل مالی به سود و علاقه تو است، انجام بده؛ من مربی تو بودم و صلاحت را می‌خواهم.

علی یک پسر فوق العاده هایپر است. من خودم کودک درونم فعال است و  وقتی به محل پدری می روم با کودکان در آنجا فوتبال بازی می کنم. خودم خیلی هایپر هستم و چیزی جز انرژی مثبت در من وجود ندارد اما علی هزار برابر من است. شما و علی بیرانوند بگویید مثلا از در داریم بیرون می رویم  به آن گل دست نزن؛ بی درنگ دست می‌زند.

تماس باورنکردنی منصوریان با بیرانوندبعد از پنالتی رونالدو

 آن برنامه باعث شد که همه اعتراضات به استادیوم کشیده شود. من اسم این برنامه را گذاشته‌ام رکب سال و در آن برنامه ساعت ۲۱:۳۰ بود که عادل به من زنگ زد  و گفت افتخاری نمیخواهد بر روی خط بیاید. و خواهش کرد که از او بخواهم که در برنامه حاضر شود. من هم در دوستی آدم بی سیاستی هستم مگر اینکه کسی بخواهد اذیتم کند. من هم به خاطر دوستی که با فردوسی‌پور داشتم از افتخاری خواهش کردم که به آن برنامه برود. این مهم انجام شد و عادل فردوسی پور از من خواهش کرد که خودم نیز از طریق تلفن در برنامه حاضر شوم که من در ابتدا قبول نکردم. گفت نه شما بیا تا فضای ملتهب هواداری اوکی شود. همان زمان نیز به فردوسی‌پور گفتم اگر من بر روی خط می‌آیم کسی دیگر را بر روی خط نیاورید.

پشت پرده های جنجالی برنامه نود با علیرضا منصوریان

*از آن استقلال مدنظر کسی هست که نبخشیده باشید؟

همه را بخشیده‌ام اما هرگز فراموش نمی‌کنم. از هیچ کس ناراحت نیستم.