پژمان جمشیدی با اول نشدن غریبه نیست؛ او پیش از ورود به سینما، بارها زمین خوردن و دوباره ایستادن را به خوبی تمرین کرده است.

هر چقدر در ابتدا جدی گرفته نشده و ورودش به سینما به تمامی عوامل به جز استعداد ذاتی و البته ممارست شدید ربط داده شد، حالا یک صندلی مخصوص در سینمای ایران برای پژمان جمشیدی در نظر گرفته شده است. دیگر نام این ستاره جوان در سینما حذف شدنی نیست و خنده های طعنه آمیز و تیکه های پرتکرار منتقدان، حالا جای خود را به ستایش و تمجید از بازیکن سابق پرسپولیس و تیم ملی داده است.

در شرایطی که به نظر می رسید امسال آرزوی بزرگ سیمرغ برای پژمان جمشیدی عملی خواهد شد، او باز هم پشت خط مانده و قافیه را به امین حیایی، بازیگر قدیمی و باسابقه سینمای ایران باخت. اما اول نشدن برای پژمان اتفاق عجیبی نیست، او در طول دوران حرفه ای خود بارها جرئت سرشاخ شدن با نام های بزرگ را داشته و بی تردید این اتفاق در سال های پیش رو نیز تکرار خواهد شد

دو دهه پیش با تصمیم محمد مایلی کهن در لباس سایپا مقابل استقلال وارد زمین شده و آنجا برای اولین بار نام خود را مطرح کرد. تنها یک هفته بعد از دربی جنجالی دی ماه 79 با ضربه ای تماشایی از پشت هجده دروازه را باز کرد، اما آن بعد از ظهر جمعه نیز بدشانس بود که آن گل دیدنی پشت ضربه تاریخی و فراموش نشدنی علی کریمی به دروازه بهزاد غلامپور از وسط زمین گم شد؛ اول نشدن تجربه عجیبی برای پژمان جمشیدی نیست

.

اینقدر در ترکیب پرسپولیس مبارزه کرد که خودش را به سرمربی وقت تیم ملی، میروسلاو بلاژوویچ تحمیل کرد. اگرچه مقدماتی جام جهانی فرجام خوشی برای ما و پژمان جمشیدی نداشت، اما این مدافع جنگنده بهترین بازی های خود در رده ملی را در شرایطی تجربه کرد که مدافع راست آماده بسیار داشتیم. عادت جدی گرفته نشدن و مبارزه کردن بیست و خرده ای سال است پژمان جمشیدی را همراهی می کند؛ پس حتما سالن سیمرغ سال های پیش رو نیز شاهد بازیکن- بازیگری خواهد بود که از جنگیدن و نرسیدن خسته نمی شود

مسیر برای پژمان جمشیدی در سینما هم عین فوتبال بوده است. از معدود ستاره هایی که تمام پله های رسیدن به تیم ملی و پرسپولیس را طی کرده و به قول خودش تنها عضو خط خورده از تیم جوانانی بود که در ادامه تبدیل به بازیکنی حرفه ای شد؛ مثل سینما که از دیده و جدی گرفته نشدن، حالا به ستاره ای پولساز تبدیل شده است

چند سال حضور مکرر و متوالی در اردوی تیم ملی و حضور ثابت در ترکیب پرسپولیس زیر سایه درخشش قابل احترام پژمان جمشیدی در سینما گم شده، وگرنه بی تردید او یکی از بازیکنان قابل توجه و مهم عصر خود بود که هم در پرسپولیس و هم تیم ملی عملکرد خوب و قابل قبولی داشت. حالا اگر خودش متواضعانه همیشه دوران حضور در زمین فوتبال را خیلی دست بالا نمی گیرد، قرار نیست ما فراموش کنیم که در دورانی دشوار موفق به جلب نظر چیروی سخت گیر و علی پروین مشکل پسند شد

.

اگرچه هنوز هم سوال های بیمزه و غیرحرفه ای برخی خبرنگاران برای مبتدی نشان دادن پژمان جمشیدی بخش لاینفکی از نشست های مطبوعاتی جشنواره است، اما او هر بار پخته تر و متواضع تر پاسخ داده و به بهترین شکل جواب این مزه پرانی های تکراری را از قبل آماده دارد.

پژمان جمشیدی از نزدیک هم شخصیت قابل احترامی است؛ انسانی محترم، با ظرفیت و متواضع که به خوبی برای اندازه و هندسه توانایی های خود واقف بوده و تنها به دنبال پیدا کردن جایگاهی متعلق به خود است؛ نه بالاتر و نه پایین تر.

همین خودِ باختن قافیه حضور فیکس در ترکیب تیم ملی ایران به مهدی مهدوی کیا چیز کمی نیست؛ حالا نیز پژمان جمشیدی مغلوب امین حیایی با نزدیک به سه دهه سابقه بازیگری شده و در جایگاهی قدم گذاشته که بسیاری از ستاره های مشهور سینما نیز هنوز موفق به رسیدن به آن نشده اند.

شوخی های تکراری، جدی گرفته نشدن و کامنت های با ته مایه تحقیر برای کوچک انگاشتن ورود پژمان جمشیدی در دهه گذشته شمسی، حالا جای خود را به تمجیدهای بی پایان از این بازیگر جوان داده است.

از روزهای دلبری برای علی پروین و تبدیل شدن به مدافع راست ثابت پرسپولیس، جلب اعتماد بلاژ و رسیدن به لباس تیم ملی در سال های درخشش مهدوی کیا، جواد کاظمیان و در ادامه حسین کعبی حالا حدود بیست سال سپری شده و پژمان جمشیدی یک عادت را هنوز فراموش نکرده؛ هر چه کمتر دیده شود بیشتر تلاش می کند. چشم پوشی از نام پژمان جمشیدی در فوتبال آسان نبود و در سینما هم نیست