صف‌بندی دو جبهه تازه در فضای رسانه‌ای فوتبال ایران، می‌رود تا در آستانه انتخابات فدراسیون فوتبال خاستگاه جریان متضادی شود که چه‌بسا معادلات را هم تغییر دهد.
دو سال از تعطیلی ناگهانی و شائبه‌برانگیز برنامه پربیننده نود و حذف مجری برتر صداوسیما از صفحه تلویزیون می‌گذرد. صف‌بندی‌های شکل‌گرفته هنوز به قوت خود باقی است و شعله اختلاف پیش‌‌آمده پس از آن، نه تنها هنوز فروکش نکرده که زیر خاکستر پخش شده و حالا در جایی که کسی فکرش را نمی‌کرد، زبانه کشیده است.
در این دو سال شاید خیلی‌ها منتظر تقابل کلامی میان عادل فردوسی‌پور و محمدحسین میثاقی بودند اما این اتفاق نیفتاد و هر دو ترجیح دادند درباره خیلی مسائل سکوت کنند تا این‌که بالاخره فوتبال بار دیگر آن دو را رو به روی هم قرار داد.
این رویارویی درست در روزهایی اتفاق می‌افتد که بحث مسابقات لیگ قهرمانان آسیا داغ است و محافل فوتبالی و علاقه‌مندان به استقلال و پرسپولیس، مشغول تفسیر و تحلیل این تورنمنت در قطر هستند. فوتبال در داخل ایران هم با شیوع بی‌رحمانه کرونا و پایان فصل قبلی رقابت‌های باشگاهی، کاملاً تعطیل است و تیم‌های باشگاهی مشغول جذب نفرات و برگزاری اردوی آماده‌سازی برای حضور در لیگ بیستم هستند.
در همین تعطیلات اما دو تیم آماتور فوتبال از یک صنف، حسابی سروصدا به پا کرده‌اند. هیچ کدام تیم باشگاهی و حرفه‌ای نیستند اما اخبارشان بیشتر از تیم‌های رسمی حاضر در لیگ‌های کشوری به چشم مخاطب فوتبال می‌آید. دو تیم متشکل از همکاران رسانه‌ای شاغل در ورزش که چهره‌های سرشناس زیادی از سردبیران روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها، برنامه‌سازان و مجریان و گزارشگران را در خود جای داده است و حالا به محلی برای رقابت دو جبهه مختلف حاضر در این حوزه تبدیل شده است. اما این جبهه‌گیری چرا و از کی به‌وجود آمده؟ و قرار است به کجا کشیده شود؟
وقتی فوتبال‌نویس‌ها هوس کردند توپ را مثل قلم بچرخانند
شروع ماجرا به دو دهه قبل برمی‌گردد؛ روزگاری عده‌ای از خبرنگاران ورزشی تصمیم گرفتند به جز نوشتن درباره فوتبال، خودشان هم در قالب یک تیم فوتبال پا به توپ شوند و هنرشان را وسط زمین چمن نشان دهند. در این میان هر نویسنده و عکاس و گزارشگر و مجری ورزشی که شرایط بدنی‌اش اجازه می‌داد، لباس به تن کرد و وارد گود شد.
با حضور عادل فردوسی‌پور در تیم رسانه ورزش، این تیم با جذب اسپانسر و پخش زنده بازی‌های خیرخواهانه‌اش در مناسبت‌های مختلف، معروف و مستحکم شد.
گرچه نتیجه کار چندان دل‌چسب نبود و اغلب نفرات آن‌طور که می‌گفتند و می‌نوشتند، در عمل و داخل مستطیل سبز چیز خاصی نشان ندادند و حتی اضافه وزن برخی، دویدن را هم برای‌شان دشوار کرده بود اما به هر حال تیم قلم ورزش خیلی زود معروف شد و از آن‌جا که بیشتر بازیکنانش بی‌ادعا نبودند خیلی سریع اختلافات بین اعضا بالا گرفت و شعبه جدیدی به نام رسانه ورزش از تیم اولیه اعلام استقلال کرد. مشابه چنین اتفاقی را در تاریخ فوتبال باشگاهی ایران و در شکل‌گیری تیم‌هایی نظیر پرسپولیس شاهد بودیم که از دل پیکان زاده شد.
طبیعی بود که همه مفسران، ایده و شیوه خاص خود را برای تیم‌داری، تاکتیک تیم، چینش نفرات و... حتی در یک تیم آماتور به اصطلاح کارگری داشته باشند اما تا این‌جا اختلاف‌ها تنها فوتبالی و به کری‌خوانی رایج بین خبرنگاران دو تیم محدود می‌شد و دو طرف احترام هم را تا حدود زیادی حفظ می‌کردند. جلسات تمرینی هم بدل به جنجال‌های شیرین و پایان‌ناپذیر بر سر داوری، زننده ضربه کاشته و یا حتی ارسال یک پاس معمولی می‌شد اما قهر و آشتی تا جلسه بعدی به یاد کسی نمی‌ماند.
با حضور معروف‌ترین خبرنگار و چهره رسانه‌ای فوتبال ایران یعنی عادل فردوسی‌پور در تیم رسانه ورزش، وزنه شهرت به سود تیم تازه تأسیس‌شده، سنگینی کرد و این تیم بعضاً با جذب اسپانسر و پخش زنده بازی‌های خیرخواهانه‌اش در مناسبت‌های مختلف معروف و مستحکم شد و یکی دو چهره سرشناس از بازیکنان سابق تیم ملی و باشگاهی کشور را به عنوان مربی در اختیار گرفت. محمود کلهر و رضا ترابیان و... ستاره‌های فوتبال ایران برای دیدار حضوری با مجری نود سه‌شنبه شب‌ها یا ظهر پنج‌شنبه راه تمرین رسانه ورزش را یاد گرفتند و بازار عکس و امضا هم داغ شد. سفرهای استانی به بهانه کمک به زلزله‌زدگان و امداد به فلان پیشکسوت راه افتاد، سپس اردوها و بازی‌های خارجی هم از راه رسید و کار بالا گرفت تا جایی که قوانینی برای اداره تیم وضع شد و هیأت مدیره‌ای نیز تشکیل شد.
یک جست‌وجوی ساده در اینترنت کافی است تا تعداد خبرها و عکس‌های منتشر شده حول و حوش تیم رسانه ورزش و عادل فردوسی‌پور را ببینید و با یک تیم معمولی لیگ برتر ایران مقایسه کنید تا متوجه برتری رسانه‌ای این تیم بشوید. به هرحال از عده‌ای دست‌اندرکار خبر و تصویر، چیزی جز این توقع نمی‌رفت.
آتش اختلافی که در شبکه سه خاموش نشد
اوضاع تیم رسانه ورزش تا اسفند سال ۹۷ یعنی پخش آخرین برنامه نود با اجرای فردوسی‌پور خوب پیش می‌رفت و گل‌زنی‌های کاپیتان عادل در کنار بازی تکنیکی محمدحسین میثاقی و نمایش محمد سیانکی، مهدی توتونچی، پیمان اسدیان و چندین گزارشگر و سردبیر و مجری و گوینده اخبار دیگر، از بعضی تیم‌های بی‌تماشاگر لیگ ایران بیشتر تماشاچی و بیننده داشت، تا این‌که زمزمه تکیه زدن میثاقی بر صندلی استادش در شهر پیچید.
میثاقی از شکاف ایجادشده در تیم فردوسی‌پور نهایت استفاده را برد و چند هفته‌ای است که تیم خودش را ساخته و اسمش را هم گذاشته یاران رسانه
فروغی، مدیر جوان شبکه سه از بین گزینه‌هایی مثل مزدک میرزایی و احمدی و پیمان یوسفی و حتی جواد خیابانی، یک‌راست به اردوی رقیب زد و برای جانشینی عادل گزینه‌ای بهتر از شاگردش پیدا نکرد. شانس به محمدحسین میثاقی رو کرد تا از پشت پرده، به مقابل دوربین بیاید و آن‌چه طی سال‌ها در پشت‌صحنه از فردوسی‌پور یاد گرفته بود را در شمایلی جدید به نمایش بگذارد. یک جراحی خونین و ناشیانه در بدنه شبکه سوم سیما که تبعاتش فضای مجازی را هم در بر گرفت و شبکه‌های اجتماعی را به میدان هجوم و خشم طرفداران میلیونی عادل فردوسی‌پور علیه مجری جدید و البته رئیس مافوقش بدل ساخت.
وقتی میثاقی بی‌سروصدا از تیم عادل جدا شد
همزمان با مطرح شدن شایعه جایگزینی میثاقی به جای عادل او دیگر در تمرینات تیم رسانه ورزش حاضر نشد. البته او مدتی قبل از آن هم به دلیل مشغله در تمرینات حضور پررنگی نداشت. مجری جوان در یک چشم به هم زدن تقریباً ۸۰ درصد رفقای هم‌صنفش را از دست داد. ضربه‌ای که احتمالاً قبل از پذیرش نقش تازه در تیم فروغی، پیش‌بینی‌اش را کرده بود.
میثاقی آن‌طور که خودش گفته در همان یک سال نخست نشستن جای فردسی‌پور ۲۰سال پیر شد و برای اثبات حرفش سپیدی ناگهانی موهایش را شاهد گرفت. او هر چه سعی کرد برخلاف میل مدیر شبکه، روی آنتن زنده با جملات تمجیدی، ارادتش را به عادل نشان دهد و دل استاد را به دست بیاورد، نشد که نشد. حتی وساطت اندک دوستان مشترک باقیمانده هم جواب نداد تا این عشق یک‌طرفه، کم‌کم به سمت نفرت برود.
بازگشت محمدحسین با دار و دسته خودش
میثاقی حالا بعد از دو سال عزلت، از شکاف ایجادشده در تیم فردوسی‌پور نهایت استفاده را برده و چند هفته‌ای است که تیم خودش را ساخته و اسمش را هم گذاشته یاران رسانه. شاید کنایه‌ای از یارانی که از جمع وفاداران عادل جدا می‌کند. همزمان با اوج نقل و انتقالات باشگاهی لیگ بیستم، این‌جا یک جدال تمام عیار دیگر بر سر تصاحب چهره‌های رسانه‌ای در افتاده است و چند نفر از چهره‌های شاخص و قدیمی تیم فردوسی‌پور پیراهن تیم رقیب را پوشیده‌اند. در این میان دعوت از مدیران فعلی شبکه سه و اهدای پیراهن تیم به آن‌ها، بازی را وارد فاز جدی‌تری کرده است که پیام متفاوتی نیز به اردوی استاد سابق و دشمن فعلی می‌فرستد. جالب است که حتی مسئول تدارکاتی که از تیم عادل رانده شده بود هم به تیم میثاقی ملحق شده است!
برنده جدال استاد و شاگرد کیست؟
ساده‌لوحانه است اگر این ریزش تنها در چارچوب تلاش تفریحی دو تیم صنفی دیده شود. یارکشی‌ای که بیش از کل‌کل بازیکنان دو تیم، صف‌بندی دو جبهه تازه در فضای رسانه‌ای فوتبال ایران را به تصویر کشیده و می‌رود تا در آستانه انتخابات فدراسیون فوتبال و تعیین یک رئیس مناسب، خاستگاه جریان متضادی شود که معادلات را هم تغییر دهد. دود این اختلاف می‌تواند به چشم فوتبال ایران برود اما روشن‌کننده این آتش کیست؟