از سال 80 والیبال را به عنوان یکی از رشته‌های ورزشی به باشگاه اضافه کردیم و رابطه‌مان با آقای داورزنی نیز همان زمان شکل گرفت. ایشان یک روز مرا صدا کردند و فکر کردم لابد درباره والیبال با بنده کاری دارند. البته در این زمان ایشان در والیبال سمتی نداشتند و معاون وزیر بودند اما در ذهن من همان سوژه والیبالی بود و فکر کردم به خاطر کاری در این حوزه بنده را کار دارند. پرسیدند الان مشغول چه کاری هستی که توضیح دادم و گفتم یک گوشه‌ای نان و ماست‌مان را می‌خوریم و سرمان به کار خودمان است. آقای داورزنی گفت نباید در سایه باشی و باید در آفتاب باشی و به کمکت نیاز داریم. از آنجا درباره پرسپولیس حرف به میان آمد و در نهایت در اسفند سال گذشته به من زنگ زدند که به عنوان عضو هیات مدیره شما را در نظر گرفته‌ایم. البته صحبت ایشان درباره پرسپولیس داستان‌های دیگری هم داشت که بنده می‌گذرم و الان فرصت بحث درباره آن نیست و به توافق نهایی نرسیدیم.

من باوری داشتم و دارم که در باشگاه باید یک نفر حرف بزند، یا مدیرعامل یا سخنگو. در سایپا هم به این شکل بود و سخنگو حرف می‌زد و الانم در باشگاه پرسپولیس همین نظر را دارم. اگر الان اینجا هستم، اگر آن برنامه یک و نیم بامداد نبود و اسم مرا به شکل ناجوانمردانه‌ای آوردند و نسبت هایی به ما دادند توسط توپخانه مجازی شان. البته من آن جوانانی که در توپخانه مجازی علیه بنده گفتند و نوشتن را مثل خواهر و برادر و فرزند خودم می دانم و همه را حلال می کنم اما آنهایی که فرمان آتش دادند را حلال نمی کنم و باید جواب بدهند. اگر آن فضاسازی نبود من هنوز سکوت می کردم و دوست ندارم مصاحبه کنم.

در آن مقطع چند کاندیدا برای مدیرعاملی بودند. پرسپولیس اینقدر بزرگ بود که پیدا کردن یک گزینه کار ساده ای نیست. از خود من هم پرسیدند که آیا کسی را می شناسی برای این پست که من قبول نکردم و گفتم برای این جایگاه می ترسم کسی را معرفی کنم و در نهایت رسیدند به انصاریفرد به عنوان خیرالموجودین. من البته باید اینجا یک اعترافی کنم به عنوان یکی از نفراتی که با امضای خودم ایشان را به عنوان مدیرعامل پرسپولیس پذیرفتم باید پرس و جوی بیشتری می کردم و اگر بابت این انتخاب من کوتاهی کردم و به یکی از اعضای هیات مدیره و حرفش اعتماد کردم عذر می‌خواهم.

یک بار آقای انصاریفرد را زمانی که من مدیرعامل سایپا بودم و ایشان در مدیریت پرسپولیس به خاطر دارم. من متولی برندینگ سایپا بودم و آن موقع کمپینی در رابطه با خرید ریو شکل گرفته بود و ما این ماشین را به بازار می دادیم. بازی خداحافظی آقای عابدزاده بود و ما برای بحث برندینگ از پرسپولیس خواهش کردیم در این بازی دو دستگاه ریو در دو سمت زمین قرار دهیم. دو دستگاه خودروی ریوی بدون پلاک در اختیار آنها قرار دادیم و برای مبلغ تبلیغات چک و چانه زدیم و به یک عدد رسیدیم. بازی که تمام شد و خیلی هم بازی خاطره انگیزی بود به خاطر دارم که چند ماه طول کشید که ماشین ها را برگردانند. من چندین بار زنگ زدم که آقای انصاریفرد این ماشین را به صورت امانی به شما دادیم برای تبلیغ و پول آن را هم دادیم و الان که بازی تمام شده آن را برگردان. گفتند نه این مال ماست و برنمیگردانند! فکر کردم اول شوخی می کنند ولی دیدم خیلی جدی است و چند ماه به ما نمی دادند و من به آن عضو هیات مدیره گفتم که ایشان را تنها با این خاطره می شناسم. ایشان (عضو دیگر هیات مدیره) گفتند انصاریفرد پسر خوبی است و در رشته اقتصاد درس خوانده و من هم البته چندین بار که پیش از این در تلویزیون او را دیده بودم، چقدر آرام و متواضع و خوش رو صحبت می کرد و در نهایت اعتماد کردم به حرف دوست مان در هیات مدیره اما اگر امروز برگردم به آن روز آن امضا را نمی کنم.

کار من این است که به رهبران مدیریت مشاوره بدهم. البته مدیریت را با پوست و گوشتم درک کردم و 23 سال مدیر بودم و از یک جایی سه طلاقه کردم و گفتم برای رهبر تربیت کنم. اولین جلسه ای که ایشان را دیدم بعد از تبریک و خیرمقدم به او گفتم که خواهش دارم اولین و بدیهی ترین و ابتدایی ترین کاری که مدیرعامل در زمان ورود به شرکت باید انجام دهد، از شما خواهش می کنم به عنوان برادر کوچکتر پیشنهادات خود را برای اختیارات و ساختار به ما بگویید. اساسنامه را مطالعه کنید. من مدیرعامل، و رییس هولدینگ بودم و کمی در شرکت داری تجربه بدی ندارم. شما در زمین و فوتبال مسلط و اسطوره ای اما ما هم 23 سال کار اجرایی کردیم و لطفا پیشنهادات و اختیارات خود را در جلسه بیاور تا ببینیم چه باید کنیم. فکر کنید این پیشنهاد که در اولین جلسه مدیرعاملی ایشان انجام شد و تا زمانی که این اختیارات تفهیم نشود هیچ مدیرعاملی نمی تواند هیچ قدمی بردارد و نه ایشان که هر مدیرعامل و در هر شرکتی و این یک قانون است. شاید ریشه اولین اختلاف از اینجا شروع شد که دو جلسه بعد یک نامه آوردند که در چند بند آن به چالش رسیدیم. دو سه بندی که ما درباره آن صحبت کردیم یکی از آنها بند مربوط به عقد هرگونه قرارداد است. بند چهارم آن پیشنهاد این بود: عقد هر نوع قرارداد و تغییر و تبدیل و فسخ و اقاله آن با نظر مدیرعامل بود که من آن را تغییر دادم. یعنی شما قرارداد ببندی و بعد خودت هر وقت خواستی فسخ کنی. این بند از بندهایی است که به هر مدیرعاملی بدهید مفسده برانگیز است. نهادهای بازرسی می تواند ما را محاکمه کنند که چرا این را دادید و ما نوشتیم که با نظر هیات مدیره و در هیات مدیره بررسی شود. وقتی بخواهی یک قرارداد چند میلیاردی ببندی و بعد خودت بخواهی آن را فسخ کنی مشخص است که هیچ هیات مدیره ای قبول نخواهد کرد و حتی اگر من هاشمی هم مدیرعامل شدم هیچ هیات مدیره ای نباید آن را بپذیرد.

شما جای من، 10 بار درباره شیوه ارائه توضیح دادم اما ایشان هر 10 بار همین ساختار بدون توضیح را در هیات مدیره آوردند و هیچ توضیحی درباره آن نمی‌دهد. مگر فکر می کنید در مجلس لایحه بودجه را می آورند و می روند و هیچ توضیحی نباید درباره آن داد؟ ما از آقای انصاریفرد پرسیدیم و ایشان گفتند همینی که هست و امضا کنید. ما گفتیم لطفا از این ساختار دفاع کنید. چه کسی تهیه کرده؟ گفت آقا و خانم ایکس؟ گفتیم خب به همان ها بگویید بیایند آن را توضیح دهند و دفاع کنند ولی گفتند که امروز نیستند! مگر قرار نبود در جلسه هیات مدیره درباره این موضوع صحبت کنیم و چرا گفتید پس بروند؟ شما باید با یک ساز و کار به دنبال چشم انداز یک شرکت باشید.

 من در جلسه ای که 10 بار یک حرفی را بزنید و به این شکل ساختار ناقصی بدانید آن را اهانت می دانم به شعور خودم و هیات مدیره. من این را گفتم که آدم یا سواد یک کار را دارد و می آید درباره آن صحبت می کند و رگ گردنش هم برای دفاع از آن باد می کند و حرف کارشناسی خودش را به کرسی می‌نشاند. یا اینکه سوادش را ندارد و از کسی که در آن حوزه شناخت دارد استفاده می کند تا بیاید توضیح بدهد. من این را گفتم اما ایشان  (انصاریفرد) صدایش بلند شد که آقای رسول پناه ایشان به من گفتند بی سواد! آقا اینجا مگر کودکستان است و اگر این معنایش توهین است بله، من توهین کردم. شما چندین بار چیزی که خواسته شد را ناقص آوردی و این معنایش توهین است. من اگر می گویم این موضوع را با اصول بیاور قصد بی احترامی ندارم و اینکه شما توجه نمی کنی یک توهین است.

آقای کاشانی را خدا بیامرزد و من کنارش در جلسات هیات مدیره می نشستم و واقعا قوت قلب بنده بودند. ایشان می گفت آقای هاشمی رای من رای تو است. برای اینکه می دید من برای تیم و شکل گیری موفقیت تلاش می کنم و حرص می خورم. پیگیری های من را می دید و می گفت کاش یک روز اینجا با حساب و کتاب شود. همه دلیل و رسالتم در باشگاه پرسپولیس یک چیز است و می خواهم آنجا را تبدیل به یک باشگاه با شفافیت مالی و برای ریال به ریال هزینه اش همه چیز را ببیند. کنتور اتفاقات مالی باشگاه پرسپولیس را به ریال همه ببیند و اگر کسی بخواهد از هوادار کمک بگیرید هم کسی در جای گل آلود ورود نمی کند. من می خواهم ساختاری برای شان پرسپولیس درست کنم.

ما به این قرارداد احترام می گذاریم و در پی عملیاتی کردن درآمدزایی آن بودیم. ما رفتیم سراغ اینکه چطور دستورالعمل اجرایی را نهایی کنیم تا زودتر به درآمد برسیم اما در جلسه دیدیم حرف هایی می زنند که دوستان طرف قرارداد که متوجه شدیم گیرشان موضوع رسانه و روابط عمومی است. جلسه دوم مدیر روابط عمومی را به جلسه و گفتیم آقای برادر این‌ها (کارگزار اپلیکشین) می گوید اینجا سرگرمی بگذاریم و اینجا مسابقه و فلان جا فلان کار را کنیم اما می گویند شما وتو می کنید. مشکل چیست؟ وسط این چالش ها بودیم که ایشان پیشنهادی از سایت باشگاه پرسپولیس داد که من دیدم این پیشنهاد با موضوع قرارداد اصلا نمی‌خواند. گفتم آقای حسین قدوسی آیا شما این قرارداد را خوانده اید؟ گفتند نه! گفتم یعنی شما قراردادی که پاشنه پول و درآمدزایی باشگاه است را نخوانده‌ای؟ شمایی که می گویند مشاور اعظم انصاریفرد هستی این را نخواندی و پاراف نکردی؟ گفتند نه!برگشتم به جلسه هیات مدیره و سه عضو گفتند آقای انصاریفرد به حالت خواهش گفتند پاشنه آشیل قرارداد این حوزه شده و از شما استدعا می کنیم این آدم را از این پوزیشین بردار و بگذار بهانه دست آنها نباشد تا بتوانیم در کنار هم ته این قرارداد به درآمدزایی برسیم. ما وقتی بعد از دو جلسه با کارگزار به این نتیجه رسیدیم باز هم برای رفع مانع باید خواهش و التماس کنیم؟ فکر می کنید پاسخ ایشان چه بود و گفتند من اصلا قبول نمی کنم و آنها به دنبال کارشکنی هستند.

کسی که می خواهد به یک شرکتی بیاید به عنوان مدیرعامل، آدابی دارد و کسی که می خواهد برود هم همینطور. آداب رفتن این نیست که شما به یک برنامه زنده تلویزیونی بروید و ابهاماتی را مطرح کنید و بر اساس یک دروغ، افرادی را متهم کنید و بگویید من رفتم خداحافظ. کسی که در چنین شرکتی کار می کند، تا 10 سال بعد از رفتن رسمی اش نیز باید جوابگوی نهادهای ناظر باشد. ماهیت کار در این شرکت ها به همین شکل است و تا 10 سال پاسخگویی درباره قراردادهایی که بستید یا نبستید ادامه دارد. من یک سوالی دارم از شما. ما در چند بازی آسیایی و چند بازی داخلی از جمله دربی، با یک لوگوی خاص روی پیراهن به زمین رفتیم. هیچ قراردادی برای این برند ما نداریم! شما وقتی لوگو را روی پیراهن می زنید و می گویید بعدا مذاکره می کنم تا یک پولی بگیرم، چقدر قدرت مذاکره دارید؟ شما می دانید از بابت آن چهار، پنج بازی که به اعتقاد من چون دربی و آسیا در آنها بوده، حداقل یک عدد 10، 15 میلیارد تومانی قیمت این چند بازی است؟ فکر می کنید هیئت مدیره بابت این بازی ها چقدر پول آن هم با گدایی توانست بگیرد؟ فقط 2 میلیارد. آن 10، 15 میلیارد تومان می توانست کلی از قراردادهای بازیکنان را پوشش دهد. بعد ما 3 درصد توانستیم به بازیکنان شب عید بدهیم، آن هم به خون جگر. بابت اینها باید شما پاسخگو باشید. قرارداد این چند بازی کجاست؟ یک فرصت عالی را سوزاندید. بابت این فرصت سوزی ها و نرسیدن به منابع مالی چه کسی باید پاسخ دهد؟ قراردادهایی که بابتش الحاقیه های پنهانی و یک نفره امضا کردید. یعنی حتی یک عضو هیئت مدیره هم پای آن را امضا نکرده! حتی در باشگاه ثبت با شماره دبیرخانه هم ندارد. همه اینها را باید پاسخ بدهید چون برای شما و شرکت بار مالی دارد. موارد گسترده تری نیز بوده که باید درباره اش پاسخ داده شود.

اگر برنامه زنده تلویزیونی نبود و آقای انصاری فرد به آن شکل استعفاء نمی دادند و به بدنامی و ناجوانمردانه از ما یاد نمی کردند، بنده الان اینجا نبودم و چنین حرف هایی نمی زدم. البته باید بگویم تمام این صحبت ها، مُشتی از خروار بود و راجع به خیلی از اسناد و مدارک صحبت نکردم. بنده همین جا از آقای انصاری فرد دعوت می کنم در یک برنامه زنده تلویزیونی حضور پیدا کنند و مشاور اعظم شان نیز حتما همراهشان باشد، چون در تمام جلسات هیات مدیره ایشان هر نیم ساعت یک بار به بیرون می رفت و بصورت تلفنی با مشاوران خود صحبت می کرد و برمی گشت. برای اینکه آقای انصاری فرد تسلط داشته و خیال شان راحت باشد، با هر کدام از مشاوران شان که می خواهند، به مناظره تلویزیونی بیایند و در آن برنامه زنده تلویزیونی، اگر یک ساعت زمان بود، 58 دقیقه ایشان و تنها دو دقیقه بنده با سند و مدرک صحبت کنم. اگر علاقه مند هستید و دوست دارید بیشتر از این صحبت کنم، شما را به این مناظره تلویزیونی دعوت می کنم، تا سیاه روی شود هرکه در او غش باشد.